نالد به حال زار من امشب سه‌تار من

 

 

نالد به حال زار من امشب سه‌تار من              این مایه‌ی تسلی شب‌های تار من 
ای دل ز دوستان وفادار روزگار                   جز ساز من نبود کسی سازگار من 
در گوشه‌ی غمی که فراموش عالمی است        من غمگسار سازم و او غمگسار من 
اشک است جویبار من و ناله‌ی سه‌تار             شب تا سحر ترانه‌ی این جویبار من 
چون نشترم به دیده خلد نوشخند ماه                یادش به خیر، خنجر مژگان یار من 
رفت و به اختران سرشکم سپرد جای             ماهی که آسمان بربود از کنار من 
آخر قرار زلف تو با ما چنین نبود                  ای مایه‌ی قرار دل بیقرار من 
در حسرت تو میرم و دانم تو بی‌وفا                روزی وفا کنی که نیاید به کار من 
از چشم خود سیاه دلی وام میکنی                  خواهی مگر گرو بری از روزگار من 
اختر بخفت و شمع فرومرد و همچنان             بیدار بود دیده‌ی شب‌زنده‌دار من 
من شاهباز عرشم و مسکین تذرو خاک           بختش بلند نیست که باشد شکار من 
یک عمر در شرار محبت گداختم                  تا صیرفی عشق چه سنجد عیار من 
من شهریار ملک سخن بودم و نبود               جز گوهر سرشک در این شهریار من